Da Nietzsche gråt

When Nietzsche Wept er også skriven av Irvin D. Yalom. Som nemnt i omtalen av Schopenhauer-kuren var Arthur Schopenhauer ein viktig inspirasjon for filosofen Friedrich Wilhelm Nietzsche (1844 - 1900). Men der Schopenhauer var grunnleggjande pessimistisk og såg livet som ei endelaus liding, såg Nietzsche visse mulegheiter. Han meinte at tragedien var ei stadfesting av livet, men dette har vorte misforstått av mange i ettertid. Det har vorte sagt at det er farleg å lesa Nietzsche i for ung alder og utan tilstrekkeleg bakgrunn og at mange har teke vegen ut i det ekstreme av den grunn.

Nietzsche var ein stor stilist og ein av dei beste forfattarane av dei store filosofane. Elsken for aforismar arva han truleg etter Schopenhauer.

Boka handlar naturlegvis om Nietzsche og filosofien hans, men også om starten på arbeidet med psykoanalyse som terapiform i Wien. Det er ei oppdikta historie om Nietzsche som inngår eit veddemål med den jødiske legen dr. Josef Breuer som var ein av grunnleggjarane av psykoanalysen. Breuer var ein god ven av Sigmund Freud, som også spelar ei viss rolle i boka.

Breuer skal prøva å kurera Nietzsche for psykiske (og fysiske) plager og tankar om sjølvmord, noko Nietzsche går med på under føresetnad av at han får undervisa Breuer i filosofi. Nietzsche tek fort over rolla som terpeut og det er Breuer som "endar på benken". Men det er heile tida ein interessant kamp mellom dei som begge to har stort utbyte av og dei kurerer kvarandre på eit vis.