PIN-kodar og anna avsendarorientert teknobabbel

Mange fekk seg ei overrasking i posten i dag då Skatteetaten sende ut PIN-kodar til det norske folk. Reaksjonane let då heller ikkje venta på seg då mange engstelege eldre ringde DIFI/Norge.no med spørsmål om kva i all verda dei skulle gjera.

Dei som arbeider med nett-tenester og PIN-kodar, autentisering, elektroniske tenester og meir til året rundt, trur sjølvsagt at dette er noko alle folk er opptekne av og grublar på. Sanninga er vel at folk gir f... og ikkje bryr seg og mange veit ikkje kva ein PIN-kode er, og treng ikkje vita det heller.

Brevet med overskrifta "PIN-kodar til offentlege tenester på internett" startar slik:

Nedst finn du eit kort med 20 PIN-kodar. Kodane er personlege, og du skal ikkje gje dei til andre. Ta godt vare på kortet. Du vil få bruk for det.

Og det blir verre... Det blir påstått at du treng PIN-kodane for å levera sjølvmeldinga di. Ikkje noko atterhald eller opplysning om alternative måtar. Ikkje rart gamle folk blir fortvila.

Dette er så avsendarstyrt og teknokratisk innsnevra formulert at dei som står bak skulle vore sende på skrivekurs. Jan Olav Fretland ved Høgskulen i Sogn og Fjordane har medisin for slikt språkleg babbel.