Je suis Charlie

Framsida på neste nr. av Charlie Hebdo

Nei, trass i tittelen er eg ikkje Charlie, men eg gjer det vesle eg kan for å heidra dei som vart drepne og for å vera med i den store ringen som må lagast rundt dei som blir utpeikte som neste offer av terroristane.

Me må ikkje gjera same feilen som i 2006, då ullen relativisering med Jonas Gahr Støre i spissen, gjorde det uklart kven som eigentleg var å klandra. Jyllandsposten og teiknaren Kurt Westergaard vart ståande sørgjeleg åleine då truslane frå ekstreme islamistar kom.

Ultimatumet frå ekstremistane er klart: "Den som teiknar profeten Muhammed blir drepen!". Kva gjer me då? Då teiknar me profeten Muhammed alle; både store og små, aviser, sosiale media - kort sagt alle. På den måten lagar me ein stor ring rundt dei som hittil har stått altfor åleine; Charlie Hebdo, Kurt Westergaard og andre.

Nokre av dei klokaste uttalelsane etter Paris-tragedien har komme nettopp frå muslimar; som generalsekretær i LIM, Sylo Taraku (kronikk i VG 09.01) og Aftenpostens Mohammad Usman Rana (intervju på TV2 Nyhetskanalen 10.01). Det er gledeleg at dei tek eit så klart standpunkt, og sjølv om satire av profeten Muhammed også er sårande for dei, ser dei at dette reelt sett handlar om dei mest funamentale verdiane i samfunnet vårt.

Ein annan viktig grunn til å redistribuera karikaturteikningar er å hindra at ekstreme høgrekrefter får rå denne grunnen åleine.