Balansekunst

For ei bok! Denne må du lesa om du ikkje alt har gjort det. Sjølv etter 767 sider låg det eit ønskje om at boka var lenger..

"Balansekunst" ("A fine balance" på engelsk) av indiske Rohinton Mistry er ei både vakker og brutal historie frå det fattige India. Mistry vart fødd i Mumbai, men har budd i Canada frå 1975. "Balansekunst" er den andre romanen han har skrive; debutromanen "Så lang en reise" kom ut i 1991. Den vart forresten forbydd i delstaten Maharashtra på grunn av språket, seier min gode venn og kollega Rajendra.

Historia om fire venner
Historia er enkel: Skreddarane Ishvar og nevøen Omprakash reiser til storbyen (Mumbai, utan at det blir sagt at det er den byen) for å finna arbeid. Dei kjem i kontakt med enka Dina Dalal og får arbeid hjå ho. Dina leiger dessutan ut eit rom til studenten Maneck. Me følgjer dei fire gjennom sorg og glede og måten vennskapet utviklar seg på, er rørande. På 767 sider er det klart det også blir mange avstikkarar til familiegreinene til dei fire, og til folk dei kjem i kontakt med.

Eit India i unntakstilstand
Handlinga i boka er lagt til midten av 1970-talet då Indira Gandhi var statsminister og innførte unntakstilstand (State of emergency) etter at ho vart funnen skuldig i valfusk i 1971-valet. Boka gir ein veldig god innsikt konsekvensane av eit slikt styre; i tillegg til overgrep og vilkårlege dommar frå styresmaktene, la det også vegen open for alle slags lokale tyrannar som fekk herja fritt. Taparane var som alltid dei fattigaste. Det er i periodar heilt forferdeleg å lesa kva både våre "heltar" og andre personar må gå gjennom..

Brutalitet og kjærleik tett kopla
Men i den verste brutaliteten får me også sjå ei rørande omsorg dei fattige i mellom. Sjølv om enkelte har veldig lite, delar dei det vesle dei har og prøver å hjelpa kvarandre så godt dei kan. For meg er dette India i eit nøtteskal: botnlaus fattigdom og elendigheit tett kopla med fantastisk rikdom på alle plan; både materielt og sjeleleg.

Skildringa av livet på botnen minner veldig om boka "Shantaram", som også føregår i Mumbai.

Språk med indisk krydring
Språket er veldig bra, særleg fordi forfattaren brukar mange indiske ord som oversetjaren heldigvis ikkje prøver å oversetja, men forklarer i eit lite tillegg bak i boka. Det gir boka eit endå meir autentisk indisk preg.