Eg fekk med meg historia om 7 år gamle Jacob som berga systera ved å hugsa naudnr for ambulanse, 113, og overta samtalen for mora (som er engelsk). Fantastisk gjort!
Reportasjen avslutta med kor viktig det var at barna lærer dei tre naudnummera 113 (ambulanse/sjukdom), 112 (politi) og 110 (brann) i barnehage og på skulen. Sjølv må eg innrømma at eg har store problem å skilja dei frå kvarande, men so er eg vel heller ikkje på nivå med Jacob.
Men kvifor i all verda skal me ha 3 naudnummer? Eg har sikkert ikkje følgt med i timen og fått med med forklaringar på dette, men eg forstår altså ikkje poenget med tre ulike nummer. Det er sjølvsagt heilt vanvittig å innføra usikkerheit på dette feltet - informasjonsarkitektar vil seia at prefiltrering er 'fy' og postfiltrering 'bra'.
Sjå til USA: Der vedtok dei i 1967 at det skulle vera eitt naudnummer for alle typar akutte behov - og nummeret kjenner vi godt: 911 (nine-one-one). Det er på tide å innføra dette i Norge også. Utfordringa er hermed sendt (eg er sikkert ikkje den første).
1 kommentar:
Disse numrene er vanskelige å huske siden vi (heldigvis) sjelden får anledning til å lære dem, og det ble vel ikke lettere da de (av gode grunner) byttet ut 111 for noen år siden.
Dog står helsefolkhet fast på at dagens ordning er best, siden de som faktisk husker nummeret kommer fortere frem til kyndig personell:
Ett nødnummer koster liv
Legg inn en kommentar