Etter Steve Jobs død - kva no, Apple?

Kortversjonen av spørsmålet er: Sel Apple-aksjane dine om du ikkje alt har gjort det. Eg tvilar på om Apple nokon gong i framtida vil få den posisjonen dei har hatt dei siste par åra.

Reinkarnasjonen
Steve Jobs vart kasta ut av Apple i 1985 og forlet selskapet som ein slagen mann. Han returnerte i 1996 som eit stort håp for Apple, og døydde i 2011 som ein triumfator. Returen til Apple var ein bortimot samanhengande suksess. Særleg bidrog dei tre gjennombrotsområda musikk (iPod, iTunes), smarttelefon (iPhone) og nettbrett (iPad) til å løfta Apple til toppen av alle selskap. Det låg slett ikkje i korta då Jobs returnerte.

The devil's in the details
Steve Jobs var svært delaktig i utviklinga av alle dei tre kjerneområda, i tillegg til det gamle området pc-ar og berbare. Det var ikkje den detaljen Jobs let vera å slå ned på, og for utviklarar og designarar var det både stimulerande og demotiverande. Men resultatet talar for seg, sjølv om Jobs ein sjeldan gang vart nedstemt (iTunes for Windows).

Jobs visjonar varer eit par år til
Jobs hadde fingrane bort i mykje og planar for nye Apple-produkt ut over nettbrettet iPad. Noko av det siste han var oppteken av, var ein meir brukarvennleg TV. Det kunne saktens trengjast; alle som sit med 4-5 fjernkontrollar og bannar over innvikla brukargrensesnitt kunne fått god hjelp av Apple og Jobs. Om Apple vil realisera Jobs' siste planar er meir usikkert.

Etter Jobs' død er situasjonen litt som i teikneserie-klisjéen der figuren har gått utfor stupet, men "heng" i lufta uforklarleg lenge før han stuper i avgrunnen. Eg seier ikkje at Apple vil stupa i avgrunnen, men at det blir tøffare tider for selskapet er eg overtydd om. Sjeldan har ein mann betydd så mykje for eit selskap som Steve Jobs. Den fantastiske intuisjonen hans braut med alle "vedtekne" sanningar om produktutvikling med brukarinvolvering. Denne intuisjonen er ikkje lett å vidareføra i eit stort selskap som Apple. Den nye CEO-en Tim Cook er ein god administrator, men heilt ulik Jobs (som kan vera ein fordel på mange måtar). Steve Jobs sa sjølv om Cook "but Tim's not a product person, per se". Det er nesten dei same orda han brukte om John Sculley i si tid..

Apple pressa frå mange hald
Etter mega-suksessen med iPhone og iPad opplever Apple sjølvsagt stort press frå konkurrentar som vil ta sin del av marknaden. Apple har svart med saksøking, særleg av Samsung, for å prøva å demma opp. Men Apple kan ikkje stå i mot den flodbølgja av produkt som strøymer på marknaden. Steve Jobs var heilt krakilsk mot Android, det minna han om kampen mellom Mac OS og Windows. Han var heilt bestemt på å cknusa Android ved hjelp av rettsaker. Eric Schmidt, tidlegare styreformann i Google, var lenge også styremedlem i Apple. Men han måtte trekkja seg frå styret då kampen mellom iOS og Android tilspissa seg. Schmidt sa dette om selskapet: "Apple is a brilliant inventor of closed systems".

Sjølv om mykje av Apple sin suksess skuldast det digitale økosystemet rundt produkta (AppStore), vil dei bli pressa på produktsida. Særleg tydeleg er dette på smarttelfon-området. Her er det også ein kamp mellom det lukka og det opne. Trenden for smarttelefonar er stadig større skjermar, og her heng iPhone etter. Frå å vera innovatoren på området må Apple no finna seg i å prøva å ta att konkurrentane på det tekniske området.

Også på området nettbrett møter Apple hardare konkurranse, etter å ha vore nesten einerådande fram til no. Google sitt Nexus 7 er eit godt eksempel på at konkurrentane tek att og delvis utviklar nye nisjer. Apple har svart med iPad Mini, men interessant nok er den kanskje litt i største laget til å svara heilt på Nexus 7 sin stoe fordel: Eitthands-grepet.

Steve Jobs: Ute av Apple og inne igjen

Det er eitt år og vel ei veke sidan Steve Jobs døydde, og inntrykka i serien av blogginnlegg er henta frå den autoriserte biografien om han, skriven av Walter Isaacson.

Katastrofe! - eller velsigning?

Steve Jobs vart til si store overrasking kasta ut av Apple i 1985. Han var vant med å manipulera folk rundt seg og trudde nok at Apple kom til å kasta Sculley og ikkje han sjølv. I ettertid har han sagt at dette var det beste som hende han, og han har sikkert rett. Hadde Jobs halde fram i Apple på den tida, ville det ganske sikkert gått heilt gale. Han var rett og slett umuleg å arbeida saman med.

NeXT 

Jobs starta kort etter NeXT, neste generasjons datamaskin. Han var inspirert av arbeidsstasjonar (Silicon Graphics m.fl.) og meinte at han kunne laga ein folkeleg versjon av slike til ein mykje lågare pris. Han tok med seg nøkkelpersonar frå Mac-utviklinga, til kraftig irritasjon for Apple. Apple ville gå til sak mot han, men det vart ordna i minnelege former.

NeXT-logo, designa av Paul Rand

Steve Jobs hadde berre 7 mill. dollar i startkapital og pengane vart fort oppbrukte. Han fekk deretter med seg Ross Perot (grunnleggjaren av IT-selskapet EDS og presidentkandidat i 1992 og 1996). NeXT vart først lansert i 1990, til den relativt heftige prisen $ 9999. Bill Gates sa om NeXT at "his [Jobs] product comes with an interesting feature called incompatibility". NeXT var ikkje kompatibelt med noko anna og levde i sitt eige univers. Bill Gates var ein av få personar som ikkje let seg påverka av Jobs' "Reality Distortion Field".

Isolert sett var NeXT ein flopp, men i det lange perspektivet var det eit veldig viktig utviklingsarbeid som la grunnlaget for Jobs' retur til Apple. Apple kjøpte NeXT (inkl. Jobs) i 1996 og med det var Jobs for fullt tilbake i sirkusmanesjen. Operativsystem for NeXT, NeXTSTEP, var utvikla med utgangspunkt i Unix og vart etterkvart omarbeidd til Apple OS X

Pixar

Men i tida før Apple-returen involverte Jobs seg også i filmstudioet Pixar. Det var eit lite, høgteknologisk firma som laga animasjonsfilmar med utgangspunkt i kraftige, grafiske arbeidsstasjonar. Jobs kom inn i Pixar via NeXT, som han prøvde å selja til dei. I Pixar var Steve Jobs' forretningsidé i starten den same som i Apple og NeXT: Utvikla rimelege, kraftige arbeidsstasjonar for folk flest. Det viser at Jobs' idéar ikkje alltid har vore geniale, men at han har vore relativt god til å omstilla når ting har butta i mot.

Det geniale i Pixar var sjølvsagt ikkje maskinvare, men hjernekraft. Det var kombinasjonen av kunst, kreativitet og høgteknologi som særmerkte selskapet, og det var den kunstneriske leiaren Jon Lasseter som manifesterte dette. Ser vi på Steve Jobs si karriere er det i dette skjeringspunktet hans genialitet også har vore, og han såg fort Lasseters heilt spesielle evner.

Det var likevel Disney som redda Pixar frå konkurs då dei kjøpte seg inn i selskapet. Og det var Pixar som redda Toy Story frå havari då dei tok tilbake styringa av filmprosjektet. Toy Story vart ein megasuksess. For eigen del vil eg leggja til at Toy Story-trilogien kanksje er den einaste filmserien der oppfølgjarane har vore fullt på høgde med den første versjonen.

Jobs og Disney-sjef Michael Eisner frontkolliderte etter kvart; to store ego med ein uvilje mot kompromiss kunne ikkje gå bra i lengda. Men med Bob Iger som ny Disney-sjef løyste det seg. Disney kjøpte etter kvart heile Pixar med det resultatet at Steve Jobs vart største enkelteigar i Disney-konsernet.

Apple-retur

Steve Jobs klarte å få Apple med Gil Amelio i spissen til å kjøpa NeXT, og han sjølv følgde med på lasset. Dei kunne umuleg vita kva dei gjorde (?), for ikkje lenge etter hadde han klart å fjerna både CEO Gil Amelio og heile styret, og det utan å ha ein formell posisjon i Apple og utan å eiga ein einaste aksje!

I perioden 1996-1998 var Jobs rådgivar og hadde ein dollar ($ 1) i årslønn. I den perioden mottok han $ 2,50 i lønnsutbetaling frå Apple. Men styret med styreleiar Ed Woolard i spissen, godt støtta av Jobs-venn Larry Ellison som også sat i Apple-styret, pressa på for å få Jobs til å ta eit større ansvar og også å ta i mot større bidrag frå Apple.

Steve Jobs sa i starten nei både til høgre lønn og aksjeopsjonar, han ville ikkje at folk skulle tru han returnerte til Apple for pengane si skuld. Men så endra han meining (noko han gjorde ofte) og ville gå inn rollen som CEO. Han ville ha eit privat jetfly, for han hadde ofte lånt Larry Ellison sitt. Styret ga han gladeleg ein privatjet, og tilbaud han $ 14 mill. i aksjeopsjonar. Men då ville Jobs ha $ 20 mill.(!), noko som skapte eit nytt problem. Det vart masse bråk med tilbakedaterte aksjeopsjonar og skattemyndigheitene gjekk inn for å sjå på rotet. Ansvaret for rotet vart plassert på økonomisjefen og ho fekk sparken, men den som hadde rota til det heile var sjølvsagt Jobs sjølv.

Apple blir eit medieselskap

Etter at han vart CEO, starta Steve Jobs oppryddinga i Apple for fullt. Apple var nedkøyrt, både økonomisk og produktmessig. Det ironiske er at Microsoft truleg redda Apple frå konkurs då dei gjekk inn med $ 150 mill. i 1997. Men Bill Gates gjorde ikkje det av sentimentale grunnar, for han var det business. Og det skulle visa seg å vera god business for dei. Office for Apple var eit viktig program og avkastninga på aksjande var heller ikkje dårleg (Microsoft selde seg ut i 2003). Hadde dei venta 7-8 år med å selja aksjane, ville fortenesta vore gigantisk (nesten 5 mrd dollar).

Jobs stopp Newton og ei rekkje andre prosjekt og skar kraftig ned på tal Mac-modellar. Han introduserte iMac som starten på ein ny æra. I 2001 kom iPod og Apple erobra mp3-marknaden. Med iTunes la dei fundamentet for Apples framtidige økosystem. Ein heit diskusjon i Apple var om iTunes skulle vera eksklusivt for Apple-brukarar eller om det også burde tilbydast Windows-brukarar. Steve Jobs kjempa hardt for å halda iTunes innafor Apple-universet, å opna den for Windowsbrukarar stridde mot kjerneverdiane hans. For han var ende-til-ende-kontroll heilt vesentleg, og han avskydde tanken på å ikkje ha full kontroll over alle ledd i kjeda.

Til slutt måtte han gi seg, for det var innlysande for dei fleste at det berre var Apple som kom til å tapa på å halda iTunes unna Windows. Apple måtte vera i musikkbransjen, ikkje berre i Mac-bransjen. Siste ord frå Jobs var: "Screw it! I'm sick of listening to you assholes. Go do whatever the hell you want!". Slik snakkar ein god tapar :-) På vanleg vis tok han ein slags hevn under lanseringa av iTunes for Windows: "iTunes for Windows is probably the best Windows app ever written". For eigen del vil eg som iTunes-brukar på Windows-plattforma leggja til at iTunes (+ QuickTime) med mine erfaringar er eit av dei mest rotne Windows-produkt av alle, med stadige systemproblem.

"Idealet attom yrket"

Dette var livssynet til oldefar min, og det er eit motto/livssyn som kan gjelda for Steve Jobs og Apple også. Jobs' karakteristikk av Microsofts Zune-satsing demonstrerer det til fulle:

"The older I get the more I see how motivation matter. The Zune was crappy because the people at Microsoft don't really love music or art the way we do. We won because we personally love music. We made the iPod for ourselves, and when you're doing something for yourself, or your best friend, or your family, you're not going to cheese out."

At Microsoft ikkje lykkast her, var ikkje så overraskande. Men at Sony ikkje har klart det, er vanskelegare å forstå. Dei hadde alt som skulle til for å lykkast på musikkmarknaden og likevel har dei klart å rota det til. Ei håplaus organisering med masse intern konkurranse er delar av svaret. Sony var også redde for å kannibalisera eigne produkt og tenester. Igjen er Steve Jobs' syn på saka interessant og lærerik:

"Never be afraid of cannibalizing yourself. If you don't do it, someone else will."

Så sant som det er sagt. Apple stoppa ikkje iPhone-utviklinga sjølv om dei såg at den kom til å bli ein iPod-killer, og når iPod står for halve omsetninga i selskapet (2007), er det eit tøft val å ta.

Design

iPod Shuffle, iPod Nano, iPod Classic og iPod Touch

Steve Jobs var manisk oppteken av design. Interessa for Zen-filosofi og det minimalistiske fekk utløp i design  av diverse Apple-produkt. Heilt frå design av den første Mac-en hadde Jobs full kontroll på design av alle sider av eit produkt; både det fysiske og programvara. I design av Apple II tapte han for Woz og resultatet vart ei datamaskin med mange portar og kontaktar - fjernt frå Jobs' ideal. Han tok det att med Mac-en og dreiv medarbeidarane til vannvidd som vanleg. Han insisterte på at rektangela i dialogboksane skulle ha runde hjørne, noko som var svært vanskeleg å få til på den tida. Kanskje patenteringa av rektangel med avrunda hjørna stammar herfrå?

Jonathan Ive har vore sjefsdesigner i Apple i lang tid. Han vart rekruttert alt i 1992 og samarbeidet mellom han og Steve Jobs har vore uvurderleg for Apple. Ive delte designfilosofi med Steve Jobs og var inspirert av dei same folka, ikkje minst Dieter Rams i Braun. Han sverga til "Less is more" og Einsteins berømte utsagn "Simplicity is the ultimate sophistication". Jonathan Ive har vore sentral i all design frå iMac og fram til førebels siste iPhone (iPhone 5).

Rekkja av produkt designa av Jonathan Ive inneheld mange klassikarar, mellom dei den første iPod-en og enkelte MacBook-modellar (MacBook Air). Den originale Mac-en er sjølvsagt også ein klassikar, sjølv om Ive ikkje hadde noko med den å gjera.

Men ikkje all design i Apple har vore vellykka, i alle fall sett med kommersielle auge. Og enkelte produkt har tolt tidas tann relativt dårleg, t.d. iMac og enkelte berbare modellar. PowerMac G4 Cube representerte det ultimate av forenkling og kan stå som eit symbol på den mest reindyrka Ive/Jobs-designen og den som best uttrykte Zen-inspirasjonen. Den enda opp på MOMA (Museum of Modern Art), men var ein kommersiell flopp. Igjen mislykkast Steve Jobs med å bringa kraftige arbeidsstasjonar "til folket". Det er den eine delen av dei livslange visjonane han ikkje har lukkast. Typisk nok fall G4 Cube mellom to stolar: for dyr for folk flest, og utviklarar bryr seg ikkje om design.

Steve Jobs: Genial drittsekk (del I)

Det kan synast respektlaust å omtala Steve Jobs på denne måten, eitt år og ei veke etter at han døydde. Men eg finn ikkje noko betre oppsummering av biografien om han skriven av Walter Isaacson. Biografien er overraskande open og ærleg, og legg ikkje skjul på dei dårlege sidene til Jobs. Det er her ein begynner å forstå den enorme påverkinga Jobs hadde på folk; han har klart å (detalj-)styra ettermælet sitt også. Hadde desse sidene vorte utelatne, ville andre heilt sikkert sørgja for å få dei fram i lyset.

Tittelen reflekterer også Steve Jobs si eiga inndeling av folk: "heroes" og "assholes"; her var det ikkje noko midt i mellom. Folk var enten geniale eller drittsekkar. Steve Jobs kan vel seiast å ha vore begge delar..

Adopsjon og søking
Steve Jobs vart adoptert bort kort tid etter at han var fødd. Faren var syrisk innvandrar og eit giftarmål var utelukka for mora sin familie. Ho kunne på si side ikkje ta seg av barnet åleine. Men Steve Jobs var heldig, han kom til ein god familie. Dei adopterte seinare også ei dotter. Likevel hadde han heile livet kjensla av å ha vorte forleten ("abandoned") og det forklarer truleg mykje av søkinga mot Zen og austleg filosofi som han var oppteken av.

Dei biologiske foreldra gifta seg likevel i 1957 og fekk ei dotter, forfattaren Mona Simpson, og vart så skilde i 1962.

Orkidé-barn?
I den siste tida har begepet orkidébarn vorte populært. Det er i kjølvatnet av 22. juli-katastrofen og forsøka på å forklara kvifor ABB kunne bli den massemordaren han blei. A-magasinet presenterte nyleg ein artikkel om orkidé-barn i forlenginga av boka En norsk tragedie av Aage Borchgrevink.

Orkidé-teorien går ut på at gener som disponerer for negativ utvikling også kan ha ei positiv side og at det er miljøet som avgjer om det vippar i den eine eller andre retninga. Orkidébarn har generetiske disposisjonar for å vera meir sensitive både for "nærande" og "tærande" miljø, og det eine eller det andre vil då utvikla vedkommande i positiv eller negativ retning.

Når ein les om Steve Jobs er det uunngåeleg å ikkje få assosiasjonar til dette, særleg når det også er klar at Jobs fekk diagnosen narcissistisk personlegheitsforstyrring, den same diagnosen som vart tilkjend ABB.

Reality Distortion Field
Steve Jobs hadde eit "verkelegheitsforstyrrande felt" rundt seg ("Reality Distortion Field" stammar frå Star Trek).
- han skapte si eiga verkelegheit
- han nekta å ta eit faktum for eit faktum, noko som i visse tilfelle også kunne vera stimulerande fordi det "mana" bort grenser
- frå han var liten var han van med å vri sanninga for å få viljen sin
- han såg på seg sjølv som den utvalde (som Jose Mourinho - "The Chosen One")
- lover og reglar gjaldt ikkje for han (han køyrde konsekvent utan kjennemerke på bilane og han parkerte konsekvent på handikapp-plass!)
- det var dette som gjorde at han heller ikkje tok inn over seg kreftsjukdommen i starten
- han nekta for farsskapen til Lisa, den første dottera hans

Apple II
Gjennombrotet kom med Apple II, på mange måtar den første ordentlege pc-en. Den vart introdusert i 1977 og gjorde Apple til ei "skikkeleg" bedrift. Før suksessen var Apple sjølvsagt  berre Steve Jobs og Steve Wozniak. Wozniak var teknologi-guruen; hackeren som kjende seg altfor bunden i arbeidet for HP og som vart med på Steve Jobs sine ville planar. Steve Wozniak konstruerte Apple II meir eller mindre eigenhendig, men han var ikkje interessert i økonomisk suksess. Han meinte dei burde gi bort maskina slik at flest muleg kunne brukan den. Han ville ha ein open arkitektur og ville gi bort teknologien - kort sagt var han den rake motsetninga til Steve Jobs!

Både HP, Atari og Commodore fekk sjansen til å kjøpa Apple (II), men ingen av dei var interesserte. Det kan vel tenkjast at dei angra i ettertid..
Steve Jobs' første datajobb var nettopp hos Atari (og Wozniak hjå HP). Hjå Atari var avtalen at han jobba dei tidene ingen andre var der, for det lukta så fælt av han. Jobs verken vaska eller stelte seg, og han var fast overtydd om at det økologiske kosthaldet, med overvekt av frukt, gjorde at han slapp slike verdslege ting..

Namnet Apple
Mange har spekulert i at Apple-namnet og logoen er inspirert av Alan Turing; geniet som tok sjølvmord ved å eta eit forgifta eple. Men det stemmer nok ikkje. Apple-namnet kom av to ting:
- Jobs var besett på å komma før Atari i telefonkatalogen (!)
- han arbeidde med beskjering av ein frukthage i mange år (Gravenstein-tre!)

Då det første utkastet til logo kom, valde han den varianten der ein bit av eplet var borte.

Design
Steve Jobs var veldig interessert i design. Litt av dette hadde han nok frå sin eigen far, som var ein dyktig ingeniør med sans for skikkeleg arbeid. Ein gong faren sette opp eit gjerde rundt huset, spurde Steve kvifor han brukte så mykje tid på den sida som vende mot deira eige hus; det var jo berre dei som såg den. Då sa faren at alt arbeid måtte gjerast like skikkeleg, enten ein såg det eller ikkje.

Steve Jobs begynte på Reed College. Av mange mulege valde han eit av dei dyraste, som foreldra knapt hadde råd til. Då foreldra køyrde han til Portland i Oregon, nekta han dei å bli med innom porten, og dei måtte berre returnera utan å få sjå skulen i det heile.

Han droppa ut etter berre eit halvt år, og sidan levde han berre på campus meir eller mindre som ein fredlaus. Han tok enkeltfag, men utan å få karakterar eller vitnemål. Det viktigaste kurset han melde seg på, var eit kurs i kalligrafi. Kalligrafi er skrivekunst, direkte oversett, men refererer til fleire tusen års arbeid med handskrift, ikkje minst kinesisk og arabisk.

For Steve Jobs var det estetiske elementet det viktige. Han såg eit klart slektskap mellom kalligrafi og den Zen-buddhistiske filosofien han var så oppteken av. Seinare var det samanhengen mellom denne visuelle kunstarten og industridesign, først og fremst uttrykt av Bauhaus-filosofien, som opptok han. Ein av hans store førebilete på området var det tyske konsernet Braun sin kjende designer Dieter Rams. Jobs tok Bauhaus-filosofien til Apple, der kunst og (industri-)design skulle gå opp i ei høgare eining

Jobs sa sjølv at utan kalligrafi-kurset ville den originale Mac-en i 1984 ha komme utan fleire fontar og utan proporsjonalskrift (den originale MacIntosh-en var basert på bitmap-teknologi i staden for faste teikn).

Zen-filosofien var ei viktig rettesnor for Jobs gjennom heile livet. Han var 7 månader i India saman med vennen Daniel Kottke (som han seinare nekta å gi introduksjonsaksjar då Apple vart lansert på børsen!) og hadde resten av livet tilknyting til Zen-miljø i California. Austleg filosofi, og Zen, legg mykje større vekt på intuisjon enn rasjonalitet, og det levde Jobs etter i alt han gjorde.

Apple MacIntosh
Etter Apple II, som forresten levde i ulike variantar heilt fram til 1993, vart Wozniak meir og meir ute av biletet. Xerox PARC investerte 10 % i Apple mot å opna opp forskingsresultata. Steve Jobs såg med ein gong verdiane i forskingssenteret, noko Xerox ikkje såg ut til å forstå sjølve. Jobs merka seg særleg tre ting:

• nettverksfunksjonalitet
• objektorientert programmering (SmallTalk frå Alan Kay)
• grafiske grensesnitt (bitmapped i motsetnad til teiknorientert)

Apple gjekk offisielt i gang med utviklinga av den første grafiske pc-en, eller arbeidsstasjonen, med (kode-)namnet Lisa. Jobs var ueinig i strategien og etablerte ei eiga gruppe i direkte konkurranse med Lisa. Denne gruppa skulle utvikla Mac-en. Det vart så gale at ved introduksjonen av Apple Lisa ga han den eigentleg "a kiss of death". Han ville ikkje at den skulle lykkast, noko den heller ikkje gjorde. Den var altfor stor og tung og dyr, og vart ein fiasko.

"1984"

Apple MacIntosh vart lansert med brask og bram i 1984. Reklamevideoen som første gang vart vist i pausen under SuperBowl, er legendarisk. Den vart laga av Riddley Scott, men med klare instruksjonar av Steve Jobs, og spelar på George Orwells roman og dystopi. Apple MacIntosh blir redninga frå det dystopiske, maskinmessige (les: vanleg PC) overvakingssamfunnet.

1984-kampanjen var eit paradoks: Den presenterte Mac-en som sub-kultur, revolusjonell og den einaste som stod opp mot "corporate" kontroll og overvaking. Og så var maskina det mest lukka og kontrollerte som fanst på marknaden! Den var totalt motsett det hacker-idealet den prøvde å formidla.Men videoen var eit uttrykk for den rebelske stilen til Jobs; han såg seg sjølv alltid i opposisjon mot makta og autoritetar, heilt til det siste.

Exit Apple

Problema med Steve Jobs' leiarstil vart etter kvart så store at styret såg at noko måtte gjerast. John Sculley vart henta inn som ny CEO i 1983, av Steve Jobs. Jobs såg i Sculley ein slags farsfigur, medan Sculley på si side vart fascinert, og manipulert, av den unge og uortodokse Jobs. Spørsmålet frå Jobs til Sculley er legendarisk: "Do you want to sell sugar water for the rest of your life, or do you want to come with me and change the world?".

Men det vart ikkje heilt som tenkt. Forholdet mellom Sculley og Jobs, som i starten fann kjemien veldig godt, kjølna etter kvart, og særleg var det Steve Jobs som fekk mindre og mindre sans for Sculley. Han såg etter kvart tydelegare at Sculley ikkje passa inn i Apple; han hadde ikkje teknologisk innsikt og styrte berre etter enkle marknadsføringsprinsipp.

Styret måtte til slutt gripa inn og velja mellom dei to. Sculley fekk beskjed om å gjera det han var tilsett for: å leia! Steve Jobs fekk beskjed om å forlata Apple. Det var altså ikkje slik at Sculley pressa ut Jobs, men til slutt måtte styret velja ein av dei to, og då fall valet på Sculley.

Steve Jobs reagerte som han ofte gjorde, med drama og desperasjon. Han var eit veldig følelsesmenneske, samtidig som han kunne vera iskald mot dei han ikkje likte. Han trudde rett og slett ikkje at styret kunne velja Sculley framfor han, og han kjende seg svikta.

I ettertid har han likevel sagt at å få sparken i Apple var det beste som hadde hendt han.