Etter den store leseopplevinga med Carl Frode Tiller si bok "Innsirkling" måtte eg sjølvsagt lesa fortsetjinga "Innsirkling 2". Den siste boka følgjer same oppskrift som den første. Tre nye personar skriv brev til David om minna frå ungdomstida. David har som kjent mista hukommelsen, som det står i ein notis i avisa.
Tiller har funne ein god formel, og det fungerer godt også i bok nr. 2, faktisk endå betre enn i den første. Eg tykkjer dei tre historiane er sterkare og meir truverdige enn dei første. Personane er jamt over meir interessante og overtydande enn i første boka. I den første boka tykte eg Jon sin historie var veldig sterk, medan presten Arvid og venninna Silje sine historiar ikkje var like overtydande.
Som i den første boka, verkar den første historien (Ole), sterkast. Det kan vera at sidan dei andre historiane følgjer same mal og dramaturgi slik at ein veit korleis det kjem til å utvikla seg. Men i tillegg er både Jon og Ole sine historiar sterke. Dei to andre personane i den siste boka er også sterke, og den siste er i motsetnad til alle andre ikkje frå ein av David sine venner, men frå mora til David si venninne. Det er eit vellykka grep. Totalt sett kjem personen David tydelegare fram i denne boka enn i den første.
Men avslutninga av boka står ikkje i stil med resten. Den blir rett og slett for dårleg, og eit antiklimaks. Trass i det er boka vel verdt å lesa.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar