"Du veit ikkje kva du snakkar om!"

Journalist Hanne Østli Jakobsen hadde ein kommentar i Morgenbladet om Bitcoin (og kryptovaluta), med tittelen "Du ville ikke satt podens barnetrygd i våpen, nei. Men bitcoin, det er greit?" (sannsynlegvis bak betalingsmur). Eg vart skikkeleg provosert av kommentaren og sende eit motsvar. Det har enno ikkje vorte publisert (fredag 13.09) og eg har ikkje fått noko tilbakemelding på om det blir det heller. Legg det difor førebels ut her:

«Du veit ikkje kva du snakkar om, Hanne Ø. Jakobsen!»

Hanne Østli Jakobsen meiner dei som sparer i kryptovaluta bør setja seg inn i kva det betyr. Eg meiner Hanne ØJ må setja seg inn i temaet sjølv, for makan til dokumentasjon av mangel på kunnskap kan eg ikkje hugsa å ha sett. Eg har lese mykje rart om Bitcoin (la oss halda oss til den, det er den det dreier seg om), men dette overgår alt. For å seia det med den kjende politikaren frå mitt eige distrikt: «Du veit ikkje kva du snakkar om!».

Eg vil begynna med eit filosofisk spørsmål formulert av professorane Andrew Bailey, Brad Rettler og Craig Warmke, som nyleg har gjeve ut boka «Resistance Money»:

Viss du vakna opp i morgon og ikkje visste kven du var, men kunne vera kven som helst av dei over åtte milliardar menneska på jorda, ville du då ønskt at bitcoin eksisterte?

For Hanne ØJ er svaret klart nei, ser det ut til. Og det trass i at risikoen for at ho ville ha vakna opp i eit autoritært eller totalitært land ville vera større enn det motsette. Og som kvinne ville ho vera dobbelt ille ute. Spørsmålet er sjølvsagt ein variant av John Rawls’ kjende «slør av uvitenheit» («veil of ignorance»).

Kommentaren til HØJ er elles så full av feil at det er nyttelaust å ta for seg alt. Eg vel difor berre å kommentera energibruken. Bitcoin-maskiner brukte til «mining» er like mykje eller like lite klimavennlege som el-bilar. Dei er drivne av elektrisitet, og eventuelle utslepp er avhengig av straum-miksen som blir brukt, akkurat som andre elektriske apparat.

Bitcoin-mining som næring, har i dag ein andel fornybar energi på rundt 55 %, noko som er best i klassen med god avstand. Den bør sjølvsagt bli høgare, og det blir den etter kvart som endå meir sol- og vindkraft blir utbygt. Bitcoin-mining bidreg også til den viktige lastbalanseringa i nett med stor del av ustabil kraftproduksjon, særleg frå sol og vind, såkalla «Demand Response»-program. Her har Bitcoin-mining ein stor fordel framfor andre industriprosessar ved at aktiviteten kan slåast av og på med sekundars varsel.

Eg fornya nettopp abonnementet mitt på Morgenbladet, men angrar no. Ikkje fordi eg ikkje vil lesa ting eg er ueinig i, heller tvert om. Men forakt for kunnskap blanda med arroganse, toler eg ikkje. Eg må til slutt spørja kor redaktøren har vore i denne saka. Er det verkeleg slik at journalistar får publisert alt utan kvalitetssikring og faktasjekk?

 

Svein Ølnes, tidlegare IKT-forskar, underviser i Bitcoin

 

NRK hadde nyleg denne artikkelen om fakling i samband med oljeutvinning, og det var Equinors deltaking i denne aktiviteten som var hovudfokus. Eg sende kommentaren under til NRK Ytring, men fekk avslag. Legg difor ut innlegget her.

Bitcoin som løysing på fakling

NRK har ein interssant og grundig artikkel om fenomenet fakling i oljeindustrien, og Equinors del av denne. Fakling er brenning av gass i samband med oljeutvinning, og det medfører store utslepp av CO2. Endå verre enn fakling, er direkte utslepp av gass frå produksjonsfelt, såkalla «venting». Det er for det meste metangass, og den har over 80 ganger meir oppvarmingseffekt over ein 20-årsperiode enn CO2. Det ville vore interessant om NRK også såg på denne delen, men i denne omgangen handlar saka om fakling og korleis bitcoin-mining alt er ei løysing mange stader, og kan vera det på langt fleire.

Grunnen til at gassen blir brent og energien ikkje utnytta enten til direkte oppvarming eller til elektrisitet, er at det manglar økonomiske insentiv. Det kostar meir enn det smakar, rett og slett. Stadane der faklinga føregår er ofte langt utanfor allfarveg og utanfor utbygd infrastruktur. Det er ikkje linjer til å ta i mot elektrisiteten og dermed er det heller ingen økonomi i å omdanna gassen til elektrisitet. Omdanning av gassen til elektrisitet reduserer også CO2-utsleppet samanlikna med fakling.

Det er her bitcoin-mining kjem inn som eit viktig alternativ som kan gi det nødvendige økonomiske insentivet. Bitcoin-mining krev straum, mykje straum, men aktiviteten kan gjerne føregå der det ikkje er utbygd infrastruktur for elektrisitet. Med bitcoin-mining vil elektrisiteten få ein avtakar som kan betala for den og dekka inn kostnadane med bygging av turbin m.m. 

Dette er alt gjort ved mange oljeutvinningsanlegg, også anlegg der Equinor er deleigar. Det er helst i USA desse anlegga er bygde, men potensialet er stort også for alle andre stader i verda. CO2-utsleppa blir reduserte ved at gassen blir omdanna til elektrisitet i ein gassreaktor. I tillegg vil det i ein del tilfelle vera muleg å føra CO2 tilbake i brønnane for både å hindra den å bli sleppt ut i atmosfæren, og å effektivisera oljeutvinninga. Det vil etter kvart bli klart for stadig fleire at bitcoin-mining kan vera løysinga på problem og ikkje berre eit problem i seg sjølv. Det er noko ikkje minst politikarane våre på Stortinget bør bita seg merkje i.