Vossa Jazz 2015

Live Maria Roggen og medmusikantar framfører tingingsverket "Apokaluptein" på Vossa Jazz 2015

Vossa Jazz (ja, det skrivst i to ord..) har etter 42 år vorte ein institusjon i festival-Norge, trass i at det er ein av dei minste festivalane. Frå starten i 1974 har Vossa Jazz markert seg med ein særeigen profil, både musikalsk og sjølvsagt på grunn av plasseringa. Også den tydelege nynorskprofilen er med på å gjera Vossa Jazz annleis enn mange andre. Festivalen er som sagt etter måten liten, og økonomisk har det ikkje alltid vore enkelt. Som det står om starten:

Den første Vossa Jazz blei ein suksess både musikalsk og publikumsmessig. Økonomisk blei det ein skikkeleg smell. Hadde det ikkje vore for at eit par av eldsjelene blei verande på Voss og tok fatt i elendet i staden for å dra i militæret, hadde det blitt med den eine festivalen. 

Men det var ikkje berre første året som skulle bli tungt økonomisk. Etter å ha slite i fleire år, kollapsa det heilt i 2006. Festivalen vart likevel berga, men med ny dagleg leiar og elles utskiftingar. Etter 2006 har Vossa Jazz sett "tæring etter næring" og klart å balansera økonomien. Den tydelege nynorsk-profilen er også ein av faktorane som understrekar at Vossa Jazz er  ulik dei mange andre festivalane.

Apokaluptein
Tingingsverk har vore ein viktig del av festivalen dei siste 34 åra, og er også med på å identifisera Vossa Jazz. Lista over tingingsverk-komponistar  er som ein antologi over norsk jazz. Årets festival-komponist og -artist var Live Maria Roggen, mest kjend som vokalist i bandet Come Shine. Ho framførte verket "Apokaluptein - The uncovering" saman med musikarane Audun Kleive (trommer), Sondre Meisfjord (b), Hilmar Jensson (g), Eivind Lønning (trompet), Lene Grenager (cello) og Asle Karstad (lyddesign).

Som tittelen tyda på, var apokalypse og undergang tema, med ganske dystre parti. Musikken var like mykje samtidsmusikk som jazz (kva er no eigentleg jazz?), men med meir melodiske parti som spente frå tung heavy-inspirert rock til spretne rytmiske saker som kunne minna om gladjazz (!). Stor spennvidde med andre ord. Eit fullsett publikum i Parksalen sette i alle fall pris på verket.

Mangel på gode lokale
Vossa Jazz har hatt ein del utfordringar med mangel på gode lokale. Fram til Park Hotel utvida med eigen konsertsal, vart tingingsverk og større konsertar oftast arrangert i Idrettshallen; ikkje ein optimal stad for jazzkonsertar. Fraktgodsen, ein arv etter NSB, var lenge eit sentralt lokale for dei meir intime konsertane. Det var eit langt og smalt lokale som også baud på lydmessige utfordringar. Litt rart er det at det nye Kulturhuset på Voss nesten ikkje blir brukt i samband med Vossa Jazz. Eg veit ikkje om det er lokala, prisen eller andre ting som gjer det.

Den andre mannen i meg
Ein annan konsert stod på programmet mitt dette året: "Den andre mannen i meg" med Henrik Mestad (opplesing) og Trygve Seim (saksofon). Dessverre vart dette arrangementet avlyst pga. sjukdom. Det var veldig synd, men eg håpar å få høyra det ein annan gang. Elles er framføringa av Henrik Mestad tilgjengeleg på nettsidene til NRK.