Difi: Farleg flørting med lukka nettsamfunn

Difi har gjort ei undersøking av bruken av sosiale medium i forvaltninga og introduserer der eit begrepsapparat for temaet. Dei deler sosiale medium inn i opne og lukka møteplassar og vidare definerer dei

• Dialogbaserte møteplassar (Facebook, Google+, Origo)
• Avsendarstyrte møteplassar (bloggar)
• Prosjekt- og saksbehandlarstøtte (
• Lytte- og deleverktøy (rss)
• Digitale dugnadsarenaer 

Facebook open møteplass??

Difi er derimot uklare på kven av desse som er opne og lukka. Dei kallar Facebook ein open, dialogbasert møteplass, og det er her eg meiner dei feilar totalt. Begrepsavklaringa deira tilslører meir enn den avdekkjer, og er difor ikkje berre dårleg, men direkte uheldig.

Inndelinga i opne og lukka møteplassar tilslører eit viktig overordna spørsmål: korleis skal forvaltninga bidra til eit ope og ikkje lukka Internett?

Å kalla Facebook for ein open møteplass tilslører det faktum at tenesta er ei innhegning av den opne web-en (”walled garden”). Dette er ei alvorleg utvikling som Difi burde problematisert, men som i staden blir underslått med begrepet open, dialogbasert møteplass. Facebook er det sosiale mediet der dette blir tydelegast, og der det er størst grunn til å åtvara mot ei uheldig utvikling. Facebook, og andre tilsvarande system, er for alle praktiske føremål lukka samfunn på nettet.

Internett ikkje naturgitt ope

Internettet er ikkje eit naturfenomen som vi tilfeldigvis har fått i hendene og som vil vera uforanderleg i all vår tid. Internett vann fram i konkurranse mot andre, lukka plattformer (Teleselskapa sine OSI-baserte nettplanar, IBMs SNA-nett, AOL & Compuserve m.fl.) og det er ikkje gitt at den opne arkitekturen skal halda fram. Tvert om er utviklinga på nettet i dag egna til å uroa dei av oss som meiner at eit fritt og ope nett er viktig. Utviklinga går i retning meir lukka tenester, og sosiale medium som Facebook er ein viktig del av dette. 

Forvaltninga har eit ansvar for internett-utviklinga også

Eg meiner Difi har ei viktig oppgåve i å formidla heile biletet av Internett-utvikling til forvaltninga, og då må bruk av sosiale medium setjast inn i ein overordna samanheng som handlar om kva utvikling vi ønskjer på nettet. Forvaltninga bør vera varsame med plattformer som i sin natur stengjer informasjon for visse brukargrupper. Facebook og tilsvarande medium er glimrande til sine føremål, særleg som plattform for dei personlege og private relasjonane, men tvilsame som kanalar for offentleg informasjon.